Cobouw column Harm Valk – Gelukkig, het wordt niet eng
Gepubliceerd op 25 juni 2024U heeft het vast al voorbij zien komen, over een aantal jaar stappen we af van de BENG-eisen. U weet wel: de nieuwbouweisen voor bijna energieneutrale gebouwen. Het goede nieuws: het wordt niet ‘ENG’. In de afspraken die de EU-lidstaten onderling hebben gemaakt, is vastgelegd dat we voor 2030 overstappen van nZEB (nearly zero energy buildings, in goed Nederlands dus ‘beng’) naar ZEB. Een logische stap; van bijna naar helemaal. Alleen staat de E dan niet meer voor energie, maar voor emissie, voor uitstoot. En dat is een heel verschil. Ik ben er blij mee.
Het lijkt een spel met woorden en afkortingen, maar er zit een prima gedachte achter. Energieneutrale gebouwen zijn namelijk een illusie. Zelfs als we installatie-arm bouwen zijn er altijd situaties waarin we energie nodig zullen hebben voor verwarming, ventilatie, warm tapwater, verlichting en niet te vergeten koeling. Je ontkomt er zelfs bij passief bouwen niet aan. Eerlijk gezegd: daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat we de uitstoot van CO2 in de gebouwde omgeving zo snel mogelijk terugdringen. Als we blijven focussen op energieneutraliteit, vergeten we de enorme uitstootbijdrage door het gebruik van bouwmaterialen.
We hebben toch de MPG al, die wordt zelfs aangescherpt. Ik hoor het u denken en u heeft gelijk. Die zullen we ook nog wel even houden, net als de BENG trouwens. Of die opgaan in een nieuwe indicator voor wat dan heet ‘whole life carbon (WLC)’ is ook nog maar de vraag. Daar gaat het ook niet om, dat zijn maar rekenregels en afspraken om er iets over in de regelgeving te kunnen zetten. Het draait erom dat u en ik anders tegen de toekomst van bouwen en de gebouwde omgeving gaan aankijken. Niet langer een monomane blik op vermeende energieneutraliteit, die in de praktijk gewoon gepaard gaat met een soms bizar hoge energierekening voor de gebruiker. Maar toewerken naar een toekomst zonder CO2-uitstoot. De toekomst is emissieloos bouwen en gebruiken. Dat is niet ENG, gelukkig maar.
Deze column is gepubliceerd in Cobouw op 13 juni 2024