Want die warmte regelen we met een thermostaat, of een fancy variant daarvan. Maar hoe vaker ik er over nadenk, hoe meer nadelen ik van dat ding ervaar. Dat plaatst me voor het dilemma of regelen met een thermostaat wel een goed idee is.
Voldoende warmte is essentieel voor mensen. Meer warmte is wellicht voor de korte termijn weldadig en warm, maar voor de gezondheid is afwisseling in temperatuur beter. De slaapkamers niet verwarmen lijkt dus een goed idee. Maar een te lage temperatuur verhoogt het risico op schimmelvorming achter kastjes en achter de gordijnen, dan is een thermostaat toch wel handig.
We hebben van ‘Postbus 51’ geleerd dat nachtverlaging goed is voor onze portemonnee en de planeet: de thermostaat een paar graden lager voor het slapengaan. Maar in een geïsoleerd casco met vloerverwarming, of een ander traag systeem, werkt die slinger aan de thermostaat (of het klokje) contraproductief. De temperatuur begrenzen is prima. Automatisch verwarmen bij dalende buitentemperaturen is ook een goed idee, maar meer is niet nodig. Liever niet zelfs.
Hebben we dan een programmeerbare kamerthermostaat nodig? Ik weet het: het is een beetje tegen de schenen van alle specialisten die nauwkeurig willen regelen. En ja, ik weet ook dat er in de EPBD iets over staat. Maar laten we het niet te moeilijk maken en zeker geen zaken aanbrengen die de eindgebruiker verleidt tot onlogisch gedrag.
Mijn oplossing voor het thermostaatdilemma zou een warmtepomp of ketel op een weersafhankelijke regeling zijn, met een simpele master zonder klokje – met de temperatuurinstelling achter een ‘klepje’ en voor slaves die een minimumtemperatuur in stand houden en niet te makkelijk ‘uit’ gezet kunnen worden.
U vindt vast zelf een oplossing voor dit thermostaat-dilemma, en anders is het een mooi puzzeltje voor de feestdagen. Fijne tijd en tot volgend jaar.
Deze column is gepubliceerd in Cobouw op 19 december 2024
