Column Harm Valk, gepubliceerd in Cobouw 21 november 2022
Is impact maken tegenwoordig niet een van de belangrijkste voorwaarden voor het aantrekken en behouden van personeel? Nou, dan zitten we met de transitie van de gebouwde omgeving op rozen! De impact die we maken op het persoonlijk leven van de betrokken bewoners is namelijk enorm. Veel groter dan we met een technische bril op beseffen.
De impact van de energietransitie levert op individueel niveau spanning, onzekerheid en gebrek aan controle op. Die impact neemt toe als het kwetsbare mensen betreft. Mensen voelen zich gedwongen om een andere manier van verwarming te accepteren. Nu nog min of meer vrijwillig, maar het besef is breed dat die omschakeling niet vrijblijvend is. Zelfs als je de financiële mogelijkheid hebt, als je enigszins kunt overzien wat de consequenties zijn en als je zelf het moment kunt kiezen, blijft het een ingreep met impact. Onafhankelijk van de technische oplossing, het levert gedoe op.
De technische haalbaarheid is daarbij niet doorslaggevend. Wat wel? Weerstand tegen de nieuwe grote apparaten; zorg om de manier van inpassen, die achter elke voordeur lijkt te verschillen; onzekerheid over de kwaliteit van de oplossing; onvoorziene consequenties voor het als vanzelfsprekend ervaren douchecomfort en kookgemak; onduidelijkheid over de prestaties op de eerste echt koude dagen; onduidelijkheid over de bediening. Te gemakkelijk stappen technici erover heen. Daardoor lijkt het of er geen aandacht voor is en dat voedt de terughoudendheid, die makkelijk ontaardt in argwaan. Zo gaan we er niet komen, met die transitie.
Vaak spreken we over de noodzaak van opschaling van onze inspanningen. Daarvoor is het noodzakelijk dat we vat krijgen op de impact die we maken. Daarvoor hebben wij technici hulp nodig vanuit wat wel spottend de zachte sector wordt genoemd. Pas als we de impact op individuele schaal kunnen beperken, kunnen we de impact van de energietransitie als geheel vergroten.
Lees de column Impact maken van Harm Valk op Cobouw.nl